KOKORO

Jak to z tym Shiatsu było – Historia – część 1

Shiatsu jako terapia manualna zostało stworzone w Japonii na początku XX wieku ale ma bardzo stare korzenie. Technika uciskania punktów wzdłuż kanałów energetycznych rozwinęła się w Azji (Indii i Chinach) z początku głównie jako część sztuk walki a także praktyki duchowej. Mnich Bodhidharma, który przyniósł buddyzm z Indii do Chin w V wieku przed naszą erą, uważał że kultywowanie intelektu i ciała jest niezbędne w poszukiwaniu oświecenia. Mówi się że to on stworzył zakon walczących mnichów Shaolin, a ich praktyki miały wpływ na Samurajów w Japonii którzy w XII wieku adoptowali filozofię i sztukę walki Zen, mistrzostwo której zależało od rozwijania i wzmacniania mocy Hary – centrum energetycznym człowieka które umiejscowione jest w obszarze jamy brzusznej.

Dobra kondycja fizyczna i duchowa stały się w Japonii kluczem do rozwoju nie tylko dla wojowników i mnichów ale także medyków. Wszyscy oni praktykowali Yangsheng cołączyło dietę, ćwiczenia wzmacniające energię seksualną, pracę nad przemianą wewnętrzną, ćwiczenia oddechowe i ruchowe daoin. Te praktyki pozwalały ­rozwinąć umiejętność kierowania przepływem energii (Qi) i harmonizacji Yin i Yang w ciele co jest kluczowe aby utrzymać dobrą kondycję fizyczną, równowagę emocjonalną i wspomaga rozwój duchowy. Praktyki te wywarły też ogromny wpływ na postrzeganie ciała.

Terapeuci Shiatsu w dzisiejszych czasach też regularnie praktykują medytację, ćwiczenia oddechowe i ruchowe typu daoin (np. Qi Gong) aby uzyskać umiejętność wyciszenia i oczyszczenia swego umysłu ze spraw osobistych i codziennych. Jest to niezbędne aby być w pełni uważnym na to co wydarza się w ciele pacjenta w trakcie zabiegu, być świadomym blokad i potrzeb energetycznych na poziomie fizycznym ale także umysłowym i emocjonalnym.

 

Dodaj komentarz

x  Powerful Protection for WordPress, from Shield Security
This Site Is Protected By
Shield Security